R I E M E R  D E  H A A N

Riemer de Haan "HAMMER KICK" zoals hij in de volksmond genoemd werd, begon zijn carriere als klein jongetje in de gymzalen.

Hij kreeg zijn liefde voor turnen van zijn opa met de paplepel ingegoten, dit was de basis van zijn lenigheid wat tengoede kwam in prestaties later. Hij heeft dit een aantal jaren intensief beoefend (in de leeftijd van 4 jaar tot 14 jaar)

 In de periode van zijn pubertijd heeft hij de overstap gemaakt van turnen naar voetbal. Hij heeft toen zijn turntijd achter zich gelaten om zich volop te storten in het voetbal gebeuren.....

 Riemer werd eerst verdediger om vervolgens te eindigen als succesvolle keeper dit heeft mede ertoe geleid dat de team waarin hij speelde kampioen werd.

 Tijdens deze voetbalperiode heeft hij via een vriend gehoord over een demonstratie van de Indonesische verdedigingssport "pencak silat" Dit was in 1975. Deze vriend heeft hem geintroduceert in de wereld van deze sierlijke vechtsport.

Dit was voor Riemer de eerste kennismaking met de sport en het begin van een gehele andere tak van sportbeoefening....

Deze demo werd geleid door Frans Veetman die destijds werd ingehuurd door de sportschool "Mu-Chin" van dhr. Reilman die pencak silat lessen gaf in Haren, Groningen.

Riemer zijn interesse werd behoorlijk gevoed door Frans Veetman. De stijl, kunst en sierlijkheid van Frans Veetman op topniveau, deed Riemer besluiten om zich te bekwamen in deze vechtsport.

Ondertussen moest hij zijn tijd verdelen in het voetballen en pencak silat, waardoor hij door zijn voetbaltrainer voor de keus werd gezet om een keuze te maken tussen een van de twee sporten dit omdat je je niet volledig kunt inzetten als je je niet volledig concentreert op een sport. Riemer had ondervonden dat het ook onmogelijk was om zowel fysiek als mentaal je zo te kunnen inzetten dat het haast niet haalbaar was om op professioneelvlak carriere te maken in de sport. Deze twee verschillende takken van sport konden niet samen gaan als hij een doel wilde bereiken wat hij voor ogen had. Riemer maakte toen de beslissing om zich dan maar volledig op de oosterse verdedigingssport te concentreren om zich helemaal te kunnen geven en uit te groeien tot een van de betere vechters die pencak silat heeft mogen meemaken.

Riemer heeft anderhalf jaar getraind bij Mu-Chin onder leiding van dhr. Reilman. Hij kreeg hier niet de voldoening die hij in gedachten had en hij zag dat Frans Veetman daar niet aanwezig was, wat voor hem ook een terleurstelling was omdat Frans Veetman toch degene was die bij hem de interesse had gewekt. Riemer besloot om zijn vleugels uit te slaan en de nest te verlaten en ging kijken in de stad Groningen bij verscheidene sportscholen waar wel groeimogelijkheden waren en hij kwam terecht bij sportschool Za-Zen waar hij les kreeg van

dhr. DeThomis.

En wie kwam hij daar tegen...??? Frans Veetman...die hij toen een beetje uit het oog was verloren. Dit onderstreepte zijn gevoel dat hij nu echt goed zat.

Dit werd op den duur zijn thuisbasis. Hij leerde hier pencak silat, de stijl "Bongkot", het technische, sierlijke gedeelte en natuurlijk de wedstrijdgedeelte...

Vanuit de sportschool Za-Zen werd hij klaar gestoomd voor zijn eerste wedstrijd. De open nederlandse kampioenschappen te Delfzijl....

Hier vestigde hij zijn naam in de sportwereld. Zijn tegenstander in deze wedstrijd, in de finale was tegen Bert Toishuta, de assistent van zijn leraar dhr. Thomis. Deze wedstrijd werd glansrijk gewonnen door Riemer. En zo haalde hij zijn eerste titel binnen.

En zijn eerste stap naar zijn glansrijke sportcarriere was gezet.

Dit maakte dat hij zich nog meer inzette, nog meer ging trainen en nog meer liefde voor de sport, nog gemotiveerder en nog meer gedreven om nog beter te worden...

 Vele wedstrijden volgden, zijn naam werd groter en hij werd een uitdaging om als tegenstander te mogen hebben...

Dit alles maakte dat Riemer zich meer allrounder en professioneler als vechtsporter wilde neerzetten en besloot om naast de trainingen ook boks-, kickbox-, karate-, taekwondolessen te volgen en om conditioneel sterker te worden deed hij aan hardlopen, zwemmen,  wielrennen, triatlon, schaatsen, krachttraining etc. Dit alles onder toezicht van een deskundige zoals een sportarts, fysiotherapeut. En met begleiding van een professionele trainer werd er een speciale trainingsschema samengesteld om Riemer, zowel fysiek als mentaal, completer te maken als vechtsporter.

Aangepaste voeding, aangepaste gezonde levenstijl werd een dagelijkse routine in het leven van Riemer.

Riemer groeide uit tot een groot vechtsporter...interviews, kranteartikelen, tv opname's, zoals Veronica's vechtsportgala, Best of the best. Hij kreeg uitnodigingen om demo's te geven o.a voor de Indonesische ambassade en workshop. En meerdere titelgevechten volgden.

Riemer werd een persoonlijkheid in landen als Thailand, Indonesie, Malaisie, Singapore, Oostenrijk, Zwitserland, Duitsland, Belgie, Spanje, Turkije, Frankrijk om maar een paar te noemen.

Riemer zijn stijl bleef absoluut niet onopgemerkt en zeker in Indonesie waar hij een zeer gerespecteerde vechter was, het land waar de roots van de sport "pencak silat" ligt, een sport die hele belangrijke plaats heeft in Indonesie te vergelijken met Nederland en voetbal.

Hij werd vaak gevraagd om gastlessen te geven in het buitenland. Mensen wilden graag van hem leren.

Hij haalde de ene beker na de andere binnen, niet alleen om zijn vechtkunst maar ook om zijn vechtstijl. Prijzen als "beste vechter" van het toernooi en "stijl" prijzen nam hij vaak in ontvangst.

Maar zoals bij alees komt er ook een eind...de wedstrijden schrijven voor dat je tot je 35ste mee mag draaien. Het wedstrijd gedeelte moest worden afgesloten. Dit was voor Riemer een behoorlijke pijnlijke moment...

Riemer was hier absoluut nog niet aan toe, om het hele wedstrijd gebeuren vaarwel te zeggen. Hij was in topconditie, hij bezat het hele wedstrijd mentaliteit nog volop. Fysiek en mentaal was hij er nog lang niet aan toe om dat allemaal op te geven. Hij was nog altijd voor iedereen een geduchte tegenstander.

De Nederlandse pencak silatbond zag het wedstrijdvuur nog hevig in hem branden, zij zagen zijn kwaliteiten, zijn liefde voor de sport, zijn gedrevenheid, zijn passie. De bond besloot Riemer te vragen of hij de taak van bondscoach op zich wilde nemen. Dit nam Riemer uiteraard eervol aan.

Zijn nieuwe carriere in de sport was begonnen.

Riemer begon te coachen. Sporters klaar te stomen voor hun belangrijke wedstrijden en hij bracht zijn techniek en stijl over...

Riemer zijn inzet, inspanningen en zijn professionele kijk op het wedstrijdgebeuren en zijn jarenlange ervaringen en kennis die hij heeft opgebouwd door de jaren heen, heeft ervoor gezorgd en eraan bijgedragen dat er goede titelopvolgers waren gekomen en dat Nederland een aantal pencak silat kampioenen rijker is geworden.

Maar ondanks alles...eens een wedstrijd-jongen, altijd een wedstrijd-jongen, het bloed kruipt waar het niet gaan kan... Het bewijst weer eens dat een liefde voor sport niet zomaar dooft...De vechtersmentaliteit, de fightspirit dooft niet wanneer je eenmaal van de ware liefde voor de sport hebt mogen beleven.

Na tien jaar van mogen trainen en coachen van de nationale kernploeg, wat Riemer met veel plezier heeft gedaan besloot hij om er een andere richting aan te geven en het pencak silat te delen met het Freefight-wedstrijd wereld.

Hij begon volop te trainen om zich klaar te stomen voor zijn eerste wedstrijd.. en zoals altijd al heeft laten zien, de kampioen was nog zeker niet op zijn retour... Riemer won glansrijk, hij haalde zijn beker binnen en weer had hij zijn naam gevestigd maar nu in de wereld van Freefight...

Maar ondertussen was er nog een passie in zijn leven gekomen. Hij kwam zijn grote liefde tegen. Hij moest opeens zijn tijd verdelen in het trainen en zijn andere liefde. Hij kwam in een situatie terecht dat zijn Fighterspirit begon te koelen door een nieuwe liefde. Dit verwarde hem. Hij wilde trainen maar tegelijk ook bij zijn andere liefde zijn. Net als in het begin van zijn carriere toen hij zijn aandacht verdeelde over voetbal en pencak silat. Hij moest nu een keuze maken voor zichzelf want een volledige discipline kun je niet verdelen, dat ging in het verleden al niet en het was nu ook niet haalbaar. Hij draaide nog een wedstrijd en moest erkennen dat hij zich door zijn nieuwe passie in zijn leven zich niet meer volledig kon geven. Zijn liefde voor een gezinsleven groeide boven zijn liefde voor de wedstrijden uit, waardoor zijn vechters vuur doofde...Hoe zou het gegaan zijn als hij zijn nieuwe liefde niet tegen was gekomen???? K1?????

Riemer zijn passie voor pencak silat is er nog altijd, hij hoopt dat zijn zoontje "Jason" ooit in zijn voetsporen zal treden. Aanleg heeft hij en misschien, wie weet, zullen wij ooit zijn naam horen in de pencak silat wereld onder coaching van zijn vader Riemer de Haan.